مثل امواج خروشان كه به ساحل برسند            وقت آن است كه عشاق به منزل برسند

هـادی راه تو هـستـی و یـقـیـنـاً بی تو            نـاگـزیـرنـد از آغـاز به مشكـل برسند

رهروان از تو و از جامعه تا بی خبرند            كی به درك قلم و قاف و مزمّل برسند

واجب دین خـدا بودی و تركت كردند            در شـتـابـنـد به انـجـام نـوافـل بـرسند

در جهان حاكـم جـبـار فـراوان دیـدیم            كه بعـیـد است به پـای متـوكـل برسند

سامرای تو مدینه ست مبـادا یك روز            صحن های تو به ویرانی كامل برسند

با هم از غربت و داغ تو سخن می‌گویند            شاعـرانی كه به درك متـقـابـل برسند

واژه‌ها كاش كه از سوی تو الهام شوند            تا به این شـاعر آشـفـتـۀ بـیـدل برسند